Listo pri chefministri di Luxemburgia

De Wikipedio

La chefministro esas la chefo di guvernerio di Luxemburgia.

Pos 1989 la titulo chefministro divenis oficala,[1] quankam la chefo di guvernerio recevis ta titulo ante, ne oficale. De 1857 til 1989 la chefministro recevis la titulo prezidanto di guvernerio,[2] ecepte dum la 25 dii di la guvernerio di Mathias Mongenast.[3] Ante 1857, la chefministro recevis la titulo chefo di la konsilistaro di ministri.

Yen la listo di chefministri di Luxemburgia de 1848 til nun.

Chefministri ante la konstitucala reformo (1848 til 1918)[redaktar | redaktar fonto]

# chefministro Imajo Komenco dil ofico Fino dil ofico
1 G.T.I. de la Fontaine 1ma di agosto 1848 6ma di decembro 1848
2 Jean-Jacques Willmar 6ma di decembro 1848 23ma di septembro 1853
3 Mathias Simons 23ma di septembro 1853 26ma di septembro 1860
4 Victor, Baron de Tornaco 26ma di septembro 1860 3ma di decembro 1867
5 Emmanuel Servais 3ma di decembro 1867 26ma di decembro 1874
6 Félix, Baron de Blochausen 26ma di decembro 1874 20ma di februaro 1885
7 Édouard Thilges 20ma di februaro 1885 22ma di septembro 1888
8 Paul Eyschen 22ma di septembro 1888 11ma di oktobro 1915
9 Mathias Mongenast 12ma di oktobro 1915 6ma di novembro 1915
10 Hubert Loutsch 6ma di novembro 1915 24ma di februaro 1916
11 Victor Thorn 24ma di februaro 1916 19ma di junio 1917
12 Léon Kauffman 19ma di junio 1917 28ma di septembro 1918

La sistemo di partisi[redaktar | redaktar fonto]

En 1918 kun la fino dil unesma mondomilito, nova chambro di deputati elektesis kun skopo revizar la konstituco di Luxemburgia. Kun l'organizo di la reformo, politikala grupi unionis su en partisi, por augmentar lia povo. La konstitucala revizi introduktis obligenda ed universala votado, e limitis la suvereneso di la granda-duko.

Pos la kreado dil sistemo di partisi, nur unfoye (de 1921 til 1925) la ministraro inkluzis nur membri de singla partiso. Ordinare, guverni kompozesas per la du maxim granda partisi, sen ideologiala konflikti. To facas de Luxemburgia un ek la maxim stabila demokratii en la mondo[4] Du ministrari, de 1945 til 1947 inkluzis membri di omna partisi de la chambro di deputati.

Dum l'okupeso da nacional-socialista Germania, Luxemburgia administresis da Gustav Simon, nacional-socialista oficiro. Pierre Dupong duris komandar la guvernerio de l'exilo en Unionita Rejio til la liberigo di Luxemburgia en decembro 1944. Kande nacional-socialisti vinkesis, Pierre Dupong retroiris a Luxemburgia.

chefministro Imajo Partiso Komenco dil ofico Fino dil ofico
Émile Reuter PD 28ma di septembro 1918 20ma di marto 1925
Pierre Prüm PNI 20ma di marto 1925 16ma di julio 1926
Joseph Bech
(1ma foyo)
PD 16ma di julio 1926 5ma di novembro 1937
Pierre Dupong PD / CSV 5ma di novembro 1937 23ma di decembro 1953
Joseph Bech
(2ma foyo)
CSV 29ma di decembro 1953 29ma di marto 1958
Pierre Frieden CSV 29ma di marto 1958 23ma di februaro 1959
Pierre Werner
(1ma foyo)
CSV 2ma di marto 1959 15ma di junio 1974
Gaston Thorn DP 15ma di junio 1974 16ma di julio 1979
Pierre Werner
(2ma foyo)
CSV 16ma di julio 1979 20ma di julio 1984
Jacques Santer CSV 20ma di julio 1984 26ma di januaro 1995
Jean-Claude Juncker CSV 26ma di januaro 1995 4ma di decembro 2013
Xavier Bettel DP 4ma di decembro 2013 17ma di novembro 2023
Luc Frieden CSV 17ma di novembro 2023 nun

Videz anke[redaktar | redaktar fonto]

Commons
Commons

Noti[redaktar | redaktar fonto]

  1. Thewes (2003), p.209
  2. Thewes (2003), p.21
  3. Thewes (2003), p.65
  4. [http://strategis.ic.gc.ca/epic/internet/inimr-ri.nsf/fr/gr106260f.html Luxembourg Country Commercial Guide FY 2003: Political Environment skriptisto: Steve Weston. 2ma di marto 2003

Referi[redaktar | redaktar fonto]