Alkemio
L' alkemio esis filozofiala fako e preiranta formo neciencala di la nuna kemio. Ol praktikesis en Mezopotamia en l'antiqua Egiptia, Persia, India, Chinia, antiqua Grekia, Romana imperio, en Mohamedana kalifii ed en Europa til la 18ma yarcento.
En l'alkemio centrala senco esis ciklala. La skopo esis dispersar omno existanta ad originala formo, pro ke esabus posibla kompozar itere la materio e rafinar ol vers perfekteso. La perfekteso jacis, exemple, en oro. La skopo dil alkimisti esis deskovrar tale nomizita "filozofiala stono", qua povus transformar omno en oro, e la "viv-elixiro", qua permisus homi vivar eterne.
Alkemio relatis mistiko, metafiziko e l'interpreto dil efekto dal cielala korpi. En l'alkemio esis anke spiritala dimensiono, quon on povas vidar kom Kristana.
Kelka alkemiisti flegis anke maladeskinti. Lia moyeni esis, segun la nuna konceptajo, magiala. Malgre la magio, l' alkemiisti developis anke medikamenti.
En l'arto l'alkemiisti reprezentesis kun espruveti, inter vaporoza poti, quale laborema kabalisti.
| Precipua artiklo: Azot-acido |
