Jules Gross
Jules Gross (5ma di junio 1868, Martigny-Bourg - 24ma di junio 1937, Martigny-Ville) esis Suisa skriptisto, kleriko, vikario e kanoniko. Il studiis literaturo a Sion, Saint-Maurice, Brigue ed Einsiedelnesis. En 1888 il deskovras la skriptero en su. En 1899 il publikigas sua unesma poema dramato Au Grand Saint Bernard (A la Granda Santa Bernard), per qua il esperas obtenar sat multa pekunio por erektigar statuo dedikit a Santa Bernard de Menthon, qua fakte sucesas 1904.[1]
En 1935 il ganas la premio dil Akademio Franca por ilua verkaro.
Ne esas savata ube en kande Jules Gross lernis Ido. Il skribis ed editis multa titulo en Ido. En 1920 il skribas letro a la Ligo di Nacioni en qua il propozas adoptar Ido kom linguo internacion e donacas broshuro "L'Ido sans maitre".[2]
Jules Gross mortis en hospitalo en Martigny-Ville
Ido-verki[3]
[redaktar | redaktar fonto]- La domo floroza. (kinakta dramato)
- Por la feliceso. (diskurso)
- Alpi-Rozi. Legendi e poemi
- La kato botizita. Rakonta komedio por la mikri pri la L.I. 1923.
- Robinson Krusoe. Unakta komedio por la pueri, 1922
- La deliro. (unakta dramato)
- La Psalmaro. Tradukita da Jules Gross - segun la paraleleso hebreala. Kun la komenti da S. Augustinus. 1ma, 2ma, 3ma, 4ma 5ma libro
- La tempo e la geologio. La cienci e la kredo, da Termier, Pierre. Trad. da J. Gross.
- Mediko kontrevole. Triakta komedio, da Moliëre, trad. da Gross
Referi
[redaktar | redaktar fonto]- ↑ https://www.mediatheque.ch/fr/gross-jules-690.html
- ↑ https://archives.ungeneva.org/ido-as-the-league-of-nations-language-crux-federation-international-des-catholiques-abstinants-jules-gross-suggests-the-adoption-of-ido-as-an-international-language-and-transmits-a-copy-of-l-ido-sans-maitre
- ↑ Bibliografio di Ido, Tazio Carlevaro Tiberio Madonna, Reinhard Haupenthal, Gonçalo Neves, Editerio Hans Dubois, Bellinzona, Suisia, 2020. PDF: https://archive.org/details/bibliografio-di-ido-3ma-ed-2020