Otto Ender
| Otto Ender | ||
| ||
Kancelero di  Austria
| ||
| Guvernisteso: | de la 4ma di decembro 1930 til la 20ma di junio 1931 | |
| Precedanto: | Carl Vaugoin | |
| Sucedanto: | Karl Buresch | |
| Personal informi | ||
| Naskodato: | 24 di decembro 1875 | |
| Naskoloko: | Altach, Vorarlberg, Austria-Hungaria | |
| Mortodato: | 25 di junio 1960 | |
| Mortoloko: | Bregenz, Vorarlberg, Austria | |
| Profesiono: | advokato e politikisto | |
| Politikala partiso: | Christlichsoziale Partei - CSP | |
Otto Ender, advokato e politikisto n. ye la 24ma di decembro 1875 til la 25ma di junio 1960, esis kancelero di Austria de la 4ma di decembro 1930 til la 20ma di junio 1931.
Ender, la unua filo de Herman kaj Victoria Ender, estis naskita en Altach, Vorarlberg. La familioj de ambaŭ gepatroj estis inter la politika elito de la vilaĝo. La patrinflanka praavo, John Walser, estis la unua inspektoro de la municipo kreita en 1801. La patroflanka avo, Johann Jakob finalo, tenis la saman pozicion por 1835-1844 kaj 1850-1857. De 1861 ĝis 1866 Johann Jacob estis membro de la konservativa partio en la Parlamento de Vorarlbergo.
Ender studis en la jezuita kolegio Stella Matutina en Feldkirch de 1888 ĝis 1896. Post enmatrikuliĝo en 1896 li studis en la universitatoj de Innsbruck, Vieno, Prago kaj Freiburg. En 1901 li doktoriĝis ĉe la Universitato de Innsbruck . En 1901-02, li kompletigis laŭleĝan staĝjaron ĉe la distriktjuĝejo Feldkirch. De 1902 ĝis 1908 li estis komizo en Feldkirch kaj Vieno. En 1908 li malfermis propran advokatfirmaon en Bregenz. La saman jaron li geedziĝis kun Maria Rusch. Ili havis kvar filojn kaj tri filinojn.
En la sekvaj jaroj, Ender iĝis pli engaĝita pri publiko. Li prelegis pri la enkonduko de la landregistro. En 1914, li estis nomumita administra direktoro de la Ŝtata Hipoteko-Banko. Post kiam la milito komenciĝis, en la somero de 1914, li iĝis estro de la ŝtata aĉetagentejo kaj la Bregenzer-filio de la War Grain transportagentejo kaj membro de la Nacia Komitato de Sociala Bonfarto.
De 1915 ĝis 1918, li estis membro de la Nutrado-Konsilio en Vieno. En 1917/18, li estis prezidanto de la konstrukomitato por la establado de la sanatorio Gaisbühel. Liaj profesiaj kvalifikoj estis rekonitaj en la Militjaroj fare de amaskomunikilaro kaj advokatoj. Tiu profesia sperto estis la fundamento sur kiu li povis konstrui en la intermilita periodo, lian sukcesan politikan karieron.