Arpitana linguo

De Wikipedio
Ica artiklo bezonas revizo gramatikala. – Ka vu povas helpar ni revizar ica artiklo?
Arpitana linguo
Français
Parolata en: Francia, Italia e Suisia
Regiono: Europa Ocidentala
Quanto di parolanti: 140 000
Rango:
Klasifikuro: Indo-Europana
 Romana lingui
  Westala grupo
   Galo-Latinida linguaro
    

Arpitana

Oficala stando
Oficala linguo en:
Regulata da:
Kodexi
ISO 639-1:
ISO 639-2:
ISO 639-3: {{{Iso3}}}
Loki ube l'Arpitana parolesas.
Videz anke: Indo-Europana linguaroLinguaro

L'Arpitana esas Latinida linguo apartenanta a l'Indo-Europana linguaro.

Geografio[redaktar | redaktar fonto]

Ica linguo parolesas en tri landi di Europa: Francia, Suisia ed Italia.

Francia[redaktar | redaktar fonto]

La majoritato dil parolanti lojas en Rodano Alpi.

Suisia[redaktar | redaktar fonto]

En omna Romandia parolesas l'Arpitana.

Italia[redaktar | redaktar fonto]

En Italia, l'Arpitana parolesas precipue en Valo di Aosta ed en kelka vali di Piemont.

Bibliografio[redaktar | redaktar fonto]

  • Hervé Abalain (2007), Le français et les langues historiques de la France, Editions Jean-Paul Gisserot, ISBN 978-2-87747-881-6, 317 pages.
  • Abry, Christian (1979), Le paysage dialectal, dans Abry, Christian et al. (éd.), Les sources régionales de la Savoie : une approche ethnologique. Alimentation, habitat, élevage, agriculture…, Paris, Fayard
  • Aebischer, Paul (1950), Chrestomathie franco-provençale, Berne, Francke
  • Bessat, Hubert & Germi, Claudette (1991), Les mots de la montagne autour du Mont-Blanc, Grenoble, Ellug, ISBN 2-902709-68-4
  • Bjerrome, Gunnar (1959), Le patois de Bagnes (Valais), Stockholm, Almkvist and Wiksell.
  • Brocherel, Jules (1952), Le Patois et la langue française en Vallée d’Aoste, Neuchâtel, V. Attinger.
  • Cerlogne, Jean-Baptiste (1971), Dictionnaire du patois valdôtain, précédé de la petite grammaire, Genève, Slatkine. (Publication originale, Aoste, Imprimerie catholique, 1907)
  • Chenal, Aimé (1986), Le Franco-provençal valdôtain. Morphologie et Syntaxe, Aoste, Musumeci éditeur, ISBN 88-7032-232-7
  • Chenal, Aimé & Vautherin, Raymond (1984), Nouveau Dictionnaire de patois valdôtain, français / patois, Aoste, Musumeci éditeur, ISBN 88-7032-534-2
  • Constantin, Aimé & Désormaux, Joseph (1982), Dictionnaire savoyard, Marseille, Éditions Jeanne Laffitte (Publication originale, Annecy : Société florimontane, 1902), ISBN 2-7348-0137-X
  • Duch, Célestin & Bejean, Henri (1998), Le patois de Tignes, Grenoble, Ellug,ISBN 2-84310-011-9
  • Duraffour, Antonin (1969), Glossaire des patois francoprovençaux, Paris, CNRS Éditions, ISBN 2-222-01226-0
  • Elsass, Annie (Éd.) (1985), Jean Chapelon 1647-1694, Œuvres complètes, Saint-Etienne, Université de Saint-Étienne.
  • Escoffier, Simone & Vurpas, Anne-Marie (1981), Textes littéraires en dialecte lyonnais, Paris, CNRS Éditions, ISBN 2-222-02857-4
  • EUROPA (Commission européenne) (2005), Le francoprovençal en Italie, Études Euromosaique. Dern. modif. : 4 février 2005.
  • Favre, Louis (Fwd.) (1894), Le patois neuchâtelois, (Buchenel, P., Pref.), Neuchâtel, Suisse, Imp. H. Wolfrath & Cie, Comité du patois de la Société cantonale d’histoire et d’archéologie. (Uni. de Neuchâtel, extrait de : Le renâ à Dâvid Ronnet).
  • Gardette, l’Abbé Pierre, (1941), Géographie phonétique du Forez., Imprimerie Protat frères, Mâcon.
  • Gardette, l’Abbé Pierre, (1941), Études de géographie morphologique sur les patois du Forez, Imprimerie Protat frères, Mâcon.
  • Gardette, l’Abbé Pierre (1938), Lous poémes daoü païsan, Imprimerie Protat frères, Mâcon.
  • Gex, Amélie (1986), Contes et chansons populaires de Savoie, (Terreaux, Louis, Intro.), Aubenas, Curandera, ISBN 2-86677-036-6
  • Gex, Amélie (1999), Vieilles gens et vieilles choses, histoires : ma rue et mon village, Marseille, Editions Jeanne Laffitte (publication originale, Chambéry : 1924), ISBN 2-7348-0399-2
  • Grillet, Jean-Louis (1807), Dictionnaire historique, littéraire et statistique des départements du Mont-Blanc et du Léman, Chambéry, Librairie J.F. Puthod.
  • Gras, Louis Pierre (1863), Dictionnaire du patois forézien, Genève, Slatkine reprints.
  • Humbert, Jean (1983), Nouveau Glossaire genevois, Genève, Slatkine (Publication originale, Genève : 1852), ISBN 2-8321-0172-0
  • Martin, Jean-Baptiste (2005), Le Francoprovençal de poche, Chennevières-sur-Marne, Assimil, ISBN 2-7005-0351-1
  • Marzys, Zygmunt, éd.(1971), Colloque de dialectologie francoprovençale. Actes, Neuchâtel/Genève, Faculté des Lettres/Droz
  • Nagy, Naomi (2000), Faetar, Munich, Lincom Europa, ISBN 3-89586-548-6
  • Nelde, Peter H. (1996), Euromosaique : production et reproduction des groupes de langues minoritaires en Europe, Luxembourg, Commission Européenne, ISBN 92-827-5512-6, Voir : EUROPA, 2005.
  • Pierrehumbert, William (1926), Dictionnaire historique du parler neuchâtelois et suisse romand, Neuchâtel, Éditions Victor Attinger.
  • Stich, Dominique (2003), Dictionnaire francoprovençal / français, français / francoprovençal : Dictionnaire des mots de base du francoprovençal : Orthographe ORB supradialectale standardisée, (Walter, Henriette, Preface), Thonon-les-Bains, Éditions Le Carré, ISBN 2-908150-15-8
  • Stich, Dominique (2001), Francoprovençal. Proposition d'une orthographe supra-dialectale standardisée, Paris, 2001
  • Stich, Dominique (1998), Parlons francoprovençal : Une langue méconnue, Paris, Éditions l’Harmattan, ISBN 2-7384-7203-6, Orthographe de référence A, (ORA).
  • Vurpas, Anne-Marie (1993), Le Parler lyonnais, (Martin, Jean-Baptiste, Intro.), Paris, Éditions Payot & Rivages, ISBN 2-86930-701-2

Extera ligili[redaktar | redaktar fonto]